Artoor |
Wysłany: Pon 10:32, 12 Cze 2006 Temat postu: Józef Wissarionowicz Stalin - Józef Stalin |
|
Józef Stalin urodził się w 1879 roku w gruzińskim miasteczku Gori. Nie miał łatwego dzieciństwa. Był straszliwie bity przez nadużywającego alkoholu ojca, a potem przez matkę. Okropne życie rodzinne wpłynęło na jego charakter. Oto, co napisała o nim przyjaciółka matki Stalina, Chana Moszjaszwili: "Był krnąbrnym, ordynarnym, upartym dzieckiem, nieznośnym z natury".
Józef StalinW 1888 roku Soso (tak Józefa nazywała matka) rozpoczął naukę w szkole duchownej w Tyflisie. Dziesięć lat później nawiązał kontakt z rewolucyjnym podziemiem. Prowadził marksistowskie kółka i wstąpił do socjaldemokratycznej organizacji Mesame Dasi. Za ogół tych przedsięwzięć został wyrzucony ze szkoły. Od 1903 roku był członkiem partii bolszewickiej. W czasie trwającej w latach 1905-07 rewolucji brał udział w akcjach zdobywania pieniędzy dla SDPRR, za co przebywał w areszcie. Między 1913 a 1917 r. przebywał na zesłaniu na Syberii. Zwolniono go dopiero po zakończeniu rewolucji lutowej.
Po powrocie z Syberii przybył do Piotrogrodu, gdzie powrócił do pracy jako współredaktor partyjnej "Prawdy". Dzięki licznym kontaktom mógł doskonale poznać nastroje rewolucyjne panujące w carskim imperium. Pozwoliło mu to włączyć się na szerszą skalę do życia politycznego. Został współpracownikiem Lenina, choć początkowo podchodził nieufnie do jego tez kwietniowych. Stalin był współorganizatorem zbrojnego przewrotu bolszewickiego i rewolucji październikowej. W latach 1919-1922 piastował urząd komisarza ludowego kontroli państwowej, a w latach 1917-1922 był w pierwszym rządzie sowieckim komisarzem ludowym do spraw narodowościowych.
W 1922 roku, po XI Zjeździe Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików), został wybrany na sekretarza generalnego KC. Po śmierci Lenina, w kwietniu 1922 r., Stalin został sekretarzem generalnym (gensekiem) partii komunistycznej, stając się tym samym faktycznym przywódcą państwa radzieckiego.
Józef Stalin zmierzał stopniowo do władzy dyktatorskiej, o czym świadczyły niewątpliwie: podporządkowanie sobie aparatu bezpieczeństwa, dostosowanie polityki sowieckiej do własnej wizji nieuchronności konfliktu światowego, czy eliminacja rywali (Trocki, Kamieniew, Zinowjew, Bucharin, Rykow). Ponadto wokół Stalina tworzony był klimat absolutnego autorytetu i nieomylności. Początkowe lata jego rządów to wcielanie w życie programu industrializacji i przyspieszonej kolektywizacji rolnictwa. Zmiany te miały tragiczne konsekwencje: w kraju zapanował głód, a wobec niepokornych stosowano represje m.in. zsyłki na Sybir. Dyktator ingerował w sprawy Międzynarodówki Komunistycznej (Kominternu), narzucając jej swoje koncepcje i metody administrowania ruchem robotniczym, a także w życie poszczególnych partii politycznych. Wszystkie te działania były przejawami radzieckiego totalitaryzmu.
Stalin udzielał się również na forum międzynarodowym. W obliczu zagrożenia, jakie stwarzały rozszerzająca się strefa wpływów Hitlera w Europie oraz osłabienie Armii Czerwonej (które dokonało się za sprawą czystek dokonywanych z rozkazów Stalina), zawarł on 23. VIII 1939 roku układ o nieagresji z Niemcami i porozumienie o rozbiorze Polski. W 1940 roku zatwierdził decyzję o rozstrzelaniu 15 tys. polskich oficerów z obozów w Ostaszkowie, Kozielsku i Starobielsku. W czasie wojny z Niemcami pełnił funkcję przewodniczącego Państwowego Komitetu Obrony. Uczestniczył w konferencjach w Teheranie (1943 r.) i Jałcie (1945 r.), na których rozstrzygano sprawy wojny i sytuacji na świecie po jej zakończeniu. Ale nawet wtedy na moment nie ustała polityka terroru (deportacje Czeczenów czy Tatarów do Kazachstanu i na Sybir). Stalin zmarł w 1953 roku, ale bliższe okoliczności jego śmierci pozostają nie wyjaśnione. |
|